Svi načini falsifikovanja meda

Med se može falsifikovati na dva načina: bez pčela ili uz pomoć pčela, u kanti ili u košnici.

Najjednostavniji i najprimitivniji način je da se obični šećer otopi pomoću vode u gusti sirup i pomeša sa prirodnim medom. Tako se povećava količina meda i šećer proda po višoj ceni. Umesto šećera može se uzeti grožđani šećer (glukoza) koji dolazi u prodavnice u obliku gustog sirupa. I jedan i drugi falsifikat mogu se lako otkriti pomoću polariskopa. Prirodni cvetni med optički je levo aktivan, a otopljeni šećer i glukoza su optički desno aktivni. Mnogo je teže utvrditi falsifikat ako se upotrebi invertni šećer.

On se otkriva pomoću hemikalije koja se zove anilinski hlorid. Čist med ostaje nepromenjen, a falsifikovani se tom hemikalijom oboji u crveno.

U novije vreme nesavesni pčelari imaju običaj da pčele obilno prihranjuju šećernim sirupom. Pčele invertuju taj sirup (saharoza se raspada na dekstrozu i levulozu) i ostavljaju u saće. Pčelar saće vrca i dobija med.

Iako je takav med proizvod pčela, ne može se reći da je pravi med, jer je u njemu sam šećer, bez prirodnih sastojka koji medu daju punu vrednost.

Prepoznavanje falsifikovanog meda: gustina falsifikovanog meda je manja od gustine pravog meda sa mineralnim sastojcima. Gustina pravog meda je oko 1,4, a falsifikovanog oko 1,3, zato nam jednostavno merenje na vagi može pokazati koji je med pravi, a koji falsifikovan. Težina tegle u koju stane kilogram meda je oko 280 g, tako da je njena težina sa medom 1.300 g do 1.400 g, a težina iste količine falsifikovanog meda, zbog manje gustine je 1.210 g. Takođe, preteranim grejanjem med gubi ukus i aromu, ali menja i boju. Pregrejan med potamni, ukus mu postaje drugačiji, a fina aroma nestaje.